Sen Kolay Mı Sandın Şerefsiz Olmayı!

Bir insan zifri karanlığı ister mi? Tüm ırz düşmanları gibi ben de isterim. Hiçbir ışık süzmesine tahammülüm yok. Tüm çocuklar o saf, temiz gülümsemelerini artık sonlandırmalı. En azından ben baktığımda yapmamalılar. Yüzüme her an tükürecek gibi bakmalılar ve her an tükürmeliler. Sadece çocuklar değil. Doğada ne kadar şerefli mahlukat yaşıyorsa hepsi. Çünkü ben şerefsiz tarafımla karşınızdayım.

Zindanım olsa. Zindanım ve ben. Sapına kadar ahlaksızlığımı alsam yanıma, bir tarafıma da şerefsizliğimi otursak başbaşa, birbirimize dalavereler çevirsek. Zindan isteğim hamlığımdan ablası, bir başkasına yapacağım şerefsizlikte cehennemin 17 kat aşağısını mı vaadedecek bana açtığım yaralar?

Karanlık istiyorum artık. Kimseyi bir daha kandırmamak için, kimsenin hakkına girmemek için, kimseyi bir daha yarı yolda bırakmamak için. O çatallı çirkin dilimle kimseyi yolundan etmemek için. Bir daha şerefsizlik yapmamak için.

Zindan istiyorum.. Toz olsun her yer. Gözlerimi açamayayım. Göz kapaklarımın üstünde tozlar biriksin. Ben karanlığı istiyorum. Tüm şerefsizler adına sesleniyorum size. Tüm yarı yolda bırakanlar adına, tüm ırz düşmanları adına, tüm terkedenler adına...

Bu hikayeyi siz hep terk edilenden dinlediniz. Tek edilen yani mağdur. Ama kime göre. Bence en mağduruyum ben. Merhaba ey şerefli insanoğlu; size bir şerefsiz sunuyorum. Aylardır ağzımı açmıyorum. Gözlerimi kapatıyorum. Karanlığı düşlüyorum. Zindanımı istiyorum. Meğer zindanım kelimelerimde saklı. Parmaklıkları öreceğim kelimelerimle tek tek, ağlarım belki biraz ama susarım. Gülümserim sonra çirkince, şerefsize yakışır şekilde...

Siz terk etmeyi kolay mı sanıyorsunuz? Bir insanın yıllarını küle çevirmek kolay mı geliyor size? Umursamıyormuş gibi görünmek basit mi?  Hepiniz terk edilen olduğunuz için, duygularınızla oynandığını düşündüğünüz için, hepiniz masum mağdurlar olduğunuz için bilmiyorsunuz; terk eden olmak en zoru. Sevdayı terk etmek, seveni terk etmek, terk edilmekten bin kat daha zor.

Herşeyden önce terk eden karanlık ister, zifri karanlık, zindan ister. Terk edilen ise aydınlığa götürecek bir el. Gitmek istediğin yol yüzünen bile kaybeden terk edendir. Yeni bir sevda ayağa kaldırabilir belki terk edileni fakat terk eden hep yerin dibine niyetli.

Peki bu kadar zorsa neden terk ben terk edenim? Bu benim ev ödevim.

Ayların suskunluğu var üstümde ve ardıma bıraktığım mağdurlarım. Af dilemiyorum, pişman değilim. Hangi cüzzi beyin anlayabilir ki hayrı-şerri. Ben şer içinde hayırlar arayanım artık. Hep zindan isterim, hep karanlık..